köstebeksen bile kazmayı bilmiyorsun ..sadece yıkıyorsun

elimde pelür bir kağıt ve üzerine yazıyorum geleceğimi..neler var içinde ..bilmiyorum.. yazdıkça yazıyorum sonra bırakıyorum fısıltıları okumayı…dökülüyor kelimeler..inci sıralar oluyorlar ve ben hayret ile yazıyorum hızıma şaşırıyorum..cok zor buna dayanmak yazarken okumamak başarıyorum başarmak isterken gözlerimi kapatıyroum..korkuyorum..neden yıkımlarda ve eziliyorum sonsuz bu ızdırapta ..içimi sadece okşayan kalan bu meltem eller de yok..sanki perilerin görülmezlikleri sarmış dörtbir yanımı ve ben onların ninnilerini okuyorum bir yandan kısık dudaklarımda..lanetler varmış ve görülmezmiş ışıksızlıkların gölgesinde ve ben bilmeden yazıyorum..o sağlam olmayan yırtılmayı bekleyen pelür kağıda…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *