Ben sana cok aşığım..öyle kı bazen bunu içimde nasıl adlandıracağımı düşünürken buluyorum kendimi..
vakti zamanında her bir Romeo yazmıs çizmiş bir Juliet’e, ben de içimde onlardan biri oluyorum..
kopmuyor dünya aslında o vakitler ..sadece daha hızlı dönüyor.. durmaksızın..
işte o zaman elim bır noktayı tutmak istiyor…
içinden bir yeri almak gibi..
öyle bir istek..
ve oluyorda..
tutuyorum o noktayı..
ve elimdekinin senin kalbin olduğunu görüyorum.
işte mutlulukk
Sabahım… gecem…
“Söyle bana Oracle bu yağmur niye?”
“..en güzel çiçekler, yeşermiş çimler, yemişler ve güzelim meyveler için..unutma sen güneşsin,bunu daha iyi bilirsin..”
Seni çizicem duvarlara.. sonra beni.. saatler sürecek..sonra kahve içip, iç çekicem
Bakalım kendini çizebilecek güzellikte bir renk bulabilecek misin?
⚪️
🔵
Başkası bir kelime der..
Bence ben cilt cilt yazdım; baktım sana.
Ezberden çalan bir şarkısın …Sarıp sarıp dinliyorum sanki.. Gözlerim kapalıyken .. Gözlerim açıkken.. Yoldayken .. Yürürken .. Duştayken.. Bişeyler yerken .. Dumanı içime çekip bırakırken .. Uzanmısken.. Yastıgımdayken..sessizken… Konuşurken .. En cok da Özel bir an beklemezsen .. Her an
olabilecek .. Her an özelken.. Mekan ve Zaman seçmeden
Sonra dedim ki:
” neden geçmez zaman?”
Oracle sakince:
” beklediğin için. Zamanı içinde saydığın.. bulutlarda aradığın için..”
” o halde saymasam. Hiç saymadan gözlerimi kapatıp, bulutlara da bakmasam” dedim
Oracle kocaman bir gülümseme ile:
“Beklemeyi baştan kabul ettiysen, kum saati senin içinde akar..
Sadece özlemi avuçlarında tut..ama sıkma..sıkarsan özlem önce ellerini acıtır.. sonra da içini..nefesini tutma.
Cümlelerini bekletme..her beklettiğin cümlen bir kayıp olacak..ve zaman gelip kavuşulduğunda, yokluktaki anlamları olmayacak ..”
ne uzun bir ip seçmişim…ucundan tutup gelmem seneler aldı.
sanırım en son 2015… ve şaka gibi gene nisan ayı…
evet benim döngüm..
ben bu sesi tanıyorum..
4. cemre
…
yazacak çok şey olmasına karşın..
sıraya dökücek daha çok şey var sanırım..
nutella… bademli çikom, hatta bal bademlim, tobleronum, portakallım, vişnelim, fıstıklım…
sepet sepet çikolata istiyorum.. hepsi benim olsun istiyorum…acilen diyorum…lütfen diyorum….
o günü biliyorum..
uzun uzadıya anmak..içinden renkleri çıkarıp başka sesler eklemek yersiz.
hatırladığım kahramanların çok olmadığı bir gün olmasıydı..
ışık var ile yok arasında gölgeler oluşturuyordu..ama görmek isteyene makuldü bu sonbahar havası..
ben yakın bir uzaklıkta sıramı salmış bir halde cümbüşü izliyordum.. hatta öyle ki unutulmuştum bile...sırada olanlar, yazıktılar..
istemezmiydim..elbette isterdim..
peki ne oldu?